Πρακτικές για την οικονομική υποστήριξη των οικογενειών των μαθητών

Πρακτικές για την οικονομική υποστήριξη των οικογενειών των μαθητών με πρωτοβουλία του Συλλόγου διδασκόντων και του Συλλόγου Κηδεμόνων σε συνεργασία με την τοπική κοινωνία, ιδιωτικούς και δημόσιους φορείς.
"Επειδή όμως ήταν τεράστιο το πρόβλημα, χρειαζόταν μία συστηματοποίηση. Και καταλήξαμε στο εξής: να γίνεται μία αξιολόγηση της κάθε περίπτωσης, γιατί αυτοί που έχουν πραγματικά ανάγκη πολλές φορές δεν αναζητούν βοήθεια…. Κάναμε λοιπόν το εξής: μέσω του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων, για να μπορέσει να υπάρξει αυτή η ασφάλεια, υπήρχε εκπρόσωπος, πρόεδρος και αντιπρόεδρος, οι οποίοι συγκεκριμένη ώρα δέχονταν άτομα, γιατί πολύ πιο εύκολα θα μιλήσουν οι γονείς μεταξύ τους. Έπαιρναν, δηλαδή, οι γονείς ένα έντυπο, το οποίο τους έλεγε ότι μπορούν να απευθυνθούν στον Σύλλογο Γονέων, τον κύριο και την κυρία τάδε ή στη διεύθυνση του σχολείου ή σε κάποιον δάσκαλο.  Την ανάγκη την καταγράφαμε π.χ. ανάγκη για τρόφιμα, ρούχα, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, θέματα στέγασης κτλ.  Αφού γινόταν η καταγραφή, συζητούσαμε πώς μπορεί αυτό το πράγμα να καλυφθεί. Ένα κομμάτι ήταν η Αρχιεπισκοπή………Απευθυνθήκαμε, επίσης, στην τράπεζα τροφίμων, κάναμε μια λίστα με τρόφιμα και ζητήσαμε τρόφιμα. Είναι μία οργάνωση πολιτών, που είναι στα βόρεια προάστια και μπορούν και διαθέτουν τρόφιμα σε κόσμο που τα έχει ανάγκη. Ένα κομμάτι ήταν αυτό και από κει και πέρα απευθυνθήκαμε σε ιδιώτες.  Σε super market, στην ιχθυαγορά, στη λαχαναγορά και οργανώθηκε το εξής: με αρωγή των γονέων και αυτό νομίζω ότι αποκατέστησε την αξιοπρέπειά τους, ο γονιός  που κατέγραφε τις ανάγκες του, έγραφα από κάτω το τι μπορεί αυτός να προσφέρει. Ξεκαθαρίσαμε ότι θα είναι μία συμμετοχική διαδικασία στην οποία θα πάρω αυτό το οποίο έχω ανάγκη, αλλά προσφέρω κιόλας. Αρχίσανε λοιπόν κάποιοι άνθρωποι να προσφέρουν υπηρεσίες στο πλαίσιο της κοινότητας. Π.χ. θα πάρω εγώ για την οικογένεια μου μπριζόλες, αλλά ο χασάπης που θα μου παρέχει τις μπριζόλες θα μπορεί να πάρει από μένα μία υπηρεσία π.χ. να μεταφέρω τρόφιμα . Είναι, δηλαδή, μία άτυπη τράπεζα χρόνου και λειτούργησε, γιατί υπήρχε μεγαλύτερη εμπιστοσύνη, γιατί οι άνθρωποι γνωρίζονταν μεταξύ τους και ήταν πιο προσεκτικοί να μην εκτεθούν και να μην εκθέσουν κανέναν σε αυτή την ανταλλαγή….Ήταν πολλοί οι ιδιώτες που δώσανε πράγματα και συγκεντρώναμε πράγματα. Βρέθηκε ένας χώρος από την κοινότητα, όπου κάναμε ένα άτυπο παντοπωλείο και ερχόντουσαν όλοι οι ωφελούμενοι, για να συμμετάσχουν στην διαδικασία διανομής".
"Αυτό ήταν το πρώτο κομμάτι. Με το βρεφοκομείο, που ήταν πολύ σταθερό στην καθημερινότητά μας, έγινε το εξής πολύ σημαντικό:  Ζητούσαμε τις μερίδες και κάναμε ένα κουμάντο, ώστε να περισσέψουν κάποιες, για να δώσουμε σε 5-6 οικογένειες που είχαν μεγάλη ανάγκη καθημερινά για φαγητό".
"Επίσης, με το πρόγραμμα διατροφής του ιδρύματος Νιάρχος γινόταν το ίδιο. Για κάποιες οικογένειες εξοικονομούσαμε ότι περίσσευε και τα δίναμε σε οικογένειες που είχαν ανάγκη. Ακόμα και σε οικογένειες της τοπικής κοινωνίας, που δεν είχαν παιδιά στο σχολείο. Πριν όμως τα ξεκινήσουμε όλα αυτά, κάναμε ένα κάλεσμα σε ένα Κυριακάτικο τραπέζι, καλέσαμε τους γονείς και την τοπική κοινωνία και υπήρξε μία όσμωση και μετά από αυτό κάναμε μία συζήτηση και τους είπαμε ότι όπως τώρα όλοι μαζί φέραμε κάτι και φάγαμε, όλοι μαζί μπορούμε να μοιραστούμε. Υπήρξε, δηλαδή, ένα ζέσταμα. Μετά από αυτό ήταν πολύ καλύτερη η συμμετοχή. Και επειδή υπήρξε εμπιστοσύνη στους γονείς τα παιδιά ανταποκρίθηκαν και αυτά πολύ καλά".