Πρακτικές για την αντιστάθμιση εκπαιδευτικών ευκαιριών των παιδιών και την αντιμετώπιση των ανισοτήτων σε κοινωνικές μειονότητες.

 Πρακτικές για την αντιμετώπιση της αδυναμίας ανταπόκρισης των παιδιών σε υλικές απαιτήσεις του σχολείου:
- Βοήθεια να ενσωματωθούν παιδιά των φαναριών στο σχολικό πρόγραμμα και να συνεχίσουν τη φοίτησή τους
-Πρακτικές αλληλεγγύης σε ευπαθείς κοινωνικές ομάδες (π.χ. συγκέντρωση τροφίμων, ειδών ένδυσης κ.τ.λ. για πρόσφυγες και άλλες ευπαθείς κοινωνικές ομάδες)
 «πήραμε πέρυσι παιδιά από… ας μην το πω απ' τα φανάρια, παιδιά που γύριζαν μέσα στο Λαγκαδά, ήταν 8 περιπτώσεις παιδιών που τα ενσωματώσαμε στα σχολεία και πραγματικά τα βλέπω τώρα, τα 2 από αυτά τελειώσαν σε μένα πηγαίνουν τώρα στο γυμνάσιο και νιώθω πάρα πολύ ωραία όταν τα βλέπω ότι εδώ ας πούμε που ήταν έμαθα να μιλούν σιγά σιγά. να εκφράζονται. γιατί ξέραν τη γλώσσα την ελληνική, ήταν από τη Βουλγαρία αυτά τα παιδιά και ήρθαν εδώ, αλλά θέλω να σου πω ότι νιώσαν πρώτα αγάπη και αποδοχή σε ένα σχολικό περιβάλλον. Στη συνέχεια, με τα προγράμματα μέσα από την αποδοχή της διαφορετικότητας και το σεβασμό της προσωπικότητας του κάθε παιδιού, τη διαχείριση των συναισθημάτων, κάνουμε τέτοια προγράμματα πολλά, από αγωγή υγείας, ψυχική υγεία, οτιδήποτε υπάρχει και πέφτει στην αντίληψή μας, βλέπεις ότι αυτά τα παιδιά συνέχισαν στο γυμνάσιο. Στην πρώτη γυμνασίου, σε συνεργασία με μένα, μίλησα με τη διευθύντρια, βοηθήστε τα όπως τα βοηθούσαμε εμείς, θα συνεχίσουν. Δεν έχει σημασία μέχρι που θα φτάσουν,  θα συνεχίσουν. είναι σε ένα σχολικό περιβάλλον και όχι στα φανάρια. Ή ας πούμε στους δρόμους. Τέτοια παιδιά δεν έχουμε εγκαταλελειμμένα στο Λαγκαδά. Τα είχα στο Δενδροπόταμο και εκεί γινόταν μια τεράστια προσπάθεια να τα βάλουμε μέσα στο σχολείο. Εδώ τα έχουμε τώρα μέσα στο σχολείο και μέλημά μας είναι να τα κρατήσουμε χαρούμενα»
 «Άρα λοιπόν, καλά κάνουμε και βοηθούμε τους πρόσφυγες, το σχολείο μου χθες παρέδωσε μια τεράστια καρότσα ειδών με όλα είδη πρώτης ανάγκης  για τους πρόσφυγες»
«και το σχολείο βρίσκει τους χορηγούς, τους απαραίτητους. Ανθρώπους ευκατάστατους, πλούσιους που έχουν αυτό το σκοπό. Υπάρχει μια κοπέλα ας πούμε εδώ που ξέρω, που κάνει μεγάλη προσπάθεια μέσα από το facebook, δε θα πω το όνομά της, δεν υπάρχει λόγος, όπου πραγματικά όταν της πεις αυτό, ψάχνει μέσα από ένα δίκτυο που δημιουργήθηκε ανθρώπων, χρειαζόμαστε να κρεβατάκι, στρωματάκι, ένα μπουφάν. Η τάδε μάνα χαρίζει αυτό από το Λαγκαδά να φύγει να πάει στο Ναύπλιο, στην Καλαμάτα ή και το αντίστροφο. Μόνο και μόνο για να λυθούν αυτά τα προβλήματα».
«και εμείς σαν σχολείο μαζεύαμε κατά καιρούς, ρούχα, παιχνίδια, και διάφορα πράγματα και τα πηγαίναμε στις υπηρεσίες εκεί του Δήμου. Τα μαζεύανε για τους άλλους»
«Εγώ προέρχομαι από ένα σχολείο Διαπολιτισμικής εκπαίδευσης στο Δενδροπόταμο όπου εκεί είχα δει τι σημαίνει φτώχεια. Ποτέ δε φανταζόμουν ότι στα σχολεία τα δικά μας, δηλ της επαρχιακής πόλης που ζω, ότι θα αρχίσει να χτυπάει η φτώχεια τα δικά μας σχολεία. Κάποια σχολεία, όπως και το 1ο δημοτικό, έχουν βάλει από έξω τον τοίχο της αγάπης και της προσφοράς. Έχω ακούσει ότι η μια τσάντα πηγαίνει το βράδυ και το βράδυ η τσάντα αυτή εξαφανίζεται από αξιοπρεπείς ανθρώπους που δεν δηλώνουν τη φτώχεια τους, αλλά πηγαίνουν κα παίρνουν εκείνη τη τσάντα με το φαγητό, τη φούστα και το παντελόνι και το βάζουνε στην άκρη. Έτσι μας κατάντησαν. Να είμαστε δηλ. άνθρωποι που να μη μπορούμε να ζήσουμε. Απλά να μιλάμε ότι έχουμε ευρωπαϊκή ταυτότητα και ότι όλα πηγαίνουν καλά. Πώς πηγαίνουν όλα καλά; Ρώτα και το δάσκαλο τι αντιμετωπίζει στην καθημερινότητα με το παιδί. Να σου μεταφέρει. Υπάρχουν ακόμα ευκατάστατοι άνθρωποι ανάμεσά μας. Υπάρχουν και άνθρωποι που δεν έχουν τα προς το ζην».