Δόμνα-Μίκα Κακανά

Η Δόμνα-Μίκα Κακανά γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε Παιδαγωγικά στο Παιδαγωγικό Τμήμα Νηπιαγωγών του Α.Π.Θ. και στη συνέχεια έκανε Μεταπτυχιακό (DEA) και Διδακτορική Διατριβή στο τμήμα των Επιστημών της Εκπαίδευσης (Sciences de l’ Education) του Παν/μίου των Ανθρωπιστικών Επιστημών του Στρασβούργου (U.S.H.S.).

Διετέλεσε καθηγήτρια στο Παιδαγωγικό Τμήμα Προσχολικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας (1991-2015), στο γνωστικό αντικείμενο «Θεωρία Προσχολικής Εκπαίδευσης», όπου έχει διατελέσει Πρόεδρος του Τμήματος (2009-20011), Αναπληρώτρια Πρόεδρος του ΠΤΠΕ (2004-06), Διευθύντρια του ΠΜΣ «Παιδαγωγικό παιχνίδι & υλικό στην πρώτη παιδική ηλικία» (2004-2011), Διευθύντρια του Εργαστηρίου Θεωρητικής & Εφαρμοσμένης Παιδαγωγικής (2000-2015), Πρόεδρος του Παραρτήματος Θεσσαλίας της Παιδαγωγικής Εταιρείας Ελλάδος (2006-2010), καθώς και εκλεγμένο μέλος του Συμβουλίου του Ιδρύματος του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας (2013-2015). Από τον Οκτώβρη του 2015 είναι καθηγήτρια στο ίδιο γνωστικό αντικείμενο στο Τμήμα Επιστημών Προσχολικής Αγωγής και Εκπαίδευσης του ΑΠΘ (School of Early Childhood Education, Faculty of Education, Aristotle University of Thessaloniki).

Είναι συγγραφέας (μόνη ή σε συνεργασία) 120 περίπου άρθρων δημοσιευμένων σε ελληνικά και ξένα επιστημονικά περιοδικά, σε πρακτικά συνεδρίων και σε συλλογικούς τόμους με διαδικασία κρίσης ενώ περισσότερες από 140 εργασίες της (αυτόνομες ή συνεργατικές) έχουν ανακοινωθεί σε Συνέδρια (διεθνή ή ελληνικά) και άλλες επιστημονικές εκδηλώσεις. Είναι συγγραφέας τεσσάρων βιβλίων και έχει τη βασική επιμέλεια άλλων τεσσάρων συλλογικών τόμων. Είναι Επιστημονική Υπεύθυνη πολλών εκπαιδευτικών και ερευνητικών προγραμμάτων, Κριτής σε Ελληνικά και Διεθνή περιοδικά και έχει συμμετάσχει ως Αξιολογήτρια πολλών προγραμμάτων. Είναι πιστοποιημένη Εκπαιδεύτρια Εκπαιδευτών (Ε.ΚΕ.ΠΙΣ και Ε.Ο.Π.Π.Ε.Π.), με μεγάλη εμπειρία στην Εκπαίδευση Ενηλίκων. Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα εστιάζουν στην αρχική εκπαίδευση των εκπαιδευτικών και στην επαγγελματική τους ανάπτυξη, στην ανάπτυξη του αναστοχασμού και της συνεργατικότητας μέσω της συνεργατικής έρευνας δράσης, στην αξιολόγηση και αυτοαξιολόγηση, καθώς και στη μελέτη των διαδικασιών δημιουργίας αναπτυξιακών περιβαλλόντων μάθησης με ιδιαίτερη έμφαση στις ομαδοσυνεργατικές διαδικασίες.